4. edycja Studenckiej Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego rozstrzygnięta!

Laudacja

Nagrodzony przez nas Pisarz kluczowe dla swojej książki słowo nazywa „największą klęską ludzkości”. Mieszkańcy dostatniego świata Zachodu używają tego wyrazu – ale nie mogą sobie wyobrazić co naprawdę znaczy. Stan, którego doświadcza 795 milionów ludzi na globie, nie dotyczy nas samych. Ale głód jest codziennością. Z głodu umiera osiem tysięcy osób w ciągu dnia, trzysta w jedną godzinę, pięć w ciągu minuty.

Tym niewyobrażalnym statystykom Reporter daje imię, historię, ludzką twarz. W swojej wielkiej książce łączy pojedyncze tragedie z głęboką analizą procesów społecznych i ekonomicznych. Precyzyjna dokumentacja, liczne wywiady, dalekie podróże składają się na ten literacki dokument, który nie może pozostawić czytelnika obojętnym.

Reporter dekonstruuje sposób myślenia: zmusza do nieoczywistej refleksji o działalności Matki Teresy z Kalkuty, pokazuje postkolonialne oblicze władzy, uświadamia, że głód nie bierze się z braku jedzenia, a z jego globalnie nieudolnej i niesprawiedliwej dystrybucji. Samej kukurydzy zużywanej do produkcji biopaliw w Stanach Zjednoczonych starczyłoby, aby każdy głodujący na świecie otrzymywał jej pół kilograma dziennie. Każdy pytany powie, że ważniejsze jest nakarmienie dziecka niż wlanie kolejnego galonu benzyny do wielkiego samochodu, ale dzieje się dokładnie odwrotnie.

Reporter stworzył dzieło monumentalne, oddające głos ludziom ubogim i wykluczonym, tym, którzy według reguł niesprawiedliwego świata nie mają prawa żyć. To pisarstwo, pełne empatii i troski o los słabych, jest bliskie duchowi twórczości Ryszarda Kapuścińskiego.

Podczas obrad studenckiego jury gorąca dyskusja toczyła się wokół trzech książek: Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemka Cezarego Łazarewicza, Wojna umarła, niech żyje wojna Eda Vulliamy’ego oraz Głodu Martína Caparrósa. Te reportaże pobudziły naszą wyobraźnię. Uznaliśmy, że najlepiej łączą talent pisarski i ważny społecznie problem.

• Za odwagę stawiania fundamentalnych i trudnych pytań,
• za próbę oddania głosu tym, których nikt nie słucha,
• za wielką relację o niesprawiedliwości, nadmiarze i braku,
• za pracę reporterską, zdającą się wykraczać poza indywidualne możliwości,
• za reportaż, który może zapoczątkować zmianę –

– Nagrodę przyznajemy Martínowi Caparrósowi!

Dodatkowe informacje

• Fotografia: Studenci z Martinem Caparrosem i dr hab. Urszulą Glensk, prowadzącą Studenckie Jury. Fot. Witold J.Szulecki
• Nasz Laureat otrzymał statuetkę ufundowaną przez Hutę Julia w Piechowicach

Laudatory Address by the Student Jury of the Institute of Journalism and Social Communication at the University of Wrocław for Martín Caparrós

The author to whom we present this award calls the title word of his book “humanity’s greatest curse.” The inhabitants of the affluent Western world use this word—but they cannot imagine what it really means. A condition experienced by 795 million people around the globe does not affect us all. But hunger is a fact of daily life. Eight thousand people die of hunger in a single day, three hundred every hour, five every minute. Caparrós gives these unimaginable statistics a name, a history, and a human face.

In his great book, he links individual tragedies with a profound analysis of social and economic processes. This literary work is born of exacting documentation, numerous interviews, and distant journeys, and the reader is guaranteed to find it moving.

Caparrós deconstructs our way of thinking: he forces us to reflect in unexpected ways on Mother Theresa’s activities, he shows the postcolonial face of authority, he makes us see hunger does not come from lack of food but rather from its incompetent and unjust distribution worldwide. The corn produced for biofuel in the United States would alone be sufficient to give every starving person in the world a half-kilo a day. Anyone, when asked, would say it’s more important to feed a child then pour one more gallon of gasoline into a huge car, but it is exactly the opposite that occurs.

Caparrós has created a monumental work, giving voice to impoverished and excluded people, to those whom the world’s unjust rules deny the right to live. His writing, full of empathy and concern for the fate of the weak, is close to the spirit of Ryszard Kapuściński’s work.

During the Student Jury’s deliberations, there was heated discussion around three books: Leave No Trace: The Case of Grzegorz Przemyk by Cezary Łazarewicz, The War is Dead, Long Live the War by Ed Vulliamy and Hunger by Martín Caparrós. These works of literary journalism stirred our imaginations. We felt they most successfully combined authorial talent and important social problems.

• For the bravery to pose fundamental and difficult questions,
• for attempting to give a voice to the unheard
• for journalistic work which seems to exceed the capacities of one individual
• for a work which can set change in motion
• We present this award to Martín Caparrós!

The Student Jury | The Words Without Borders Ryszard Kapuściński Prize | Trans. by Sean Gasper Bye